Η Καρδιά του Σκύλου — Ή το πείραμα της ψυχής στην εποχή των τεράτων
Η Καρδιά του Σκύλου — Ή το πείραμα της ψυχής στην εποχή των τεράτων για την παράσταση της Έφης Μπίρμπα με τον Άρη Σερβετάλη Υπάρχουν έργα που δεν ανήκουν σε εποχή. Δεν είναι ούτε μοντέρνα, ούτε επίκαιρα. Είναι αρχέτυπα . Μας δείχνουν το ίδιο λάθος που επαναλαμβάνουμε, κάθε φορά με άλλα λόγια, άλλες σημαίες, άλλες φόρμες. Η Καρδιά του Σκύλου του Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ είναι ένα τέτοιο έργο. Μια χειρουργική τομή στη φιλοδοξία του ανθρώπου να επιβληθεί στο άλλο ον. Να το διαμορφώσει, να το εξανθρωπίσει, να το «βελτιώσει». Να του δώσει ψυχή, επειδή πιστεύει πως έχει το δικαίωμα. Γιατί είναι ανώτερος, επιστήμονας, επαναστάτης, μορφωμένος, εκλεπτυσμένος, ιεραρχικά τοποθετημένος πιο ψηλά, ιδεολογικά τοποθετημένος πιο ψηλά. Και πιστεύει, ακλόνητα, πως αυτό του δίνει την εξουσία να μεταμορφώνει . Όχι να συνομιλεί, αλλά να επεμβαίνει. Ο καθηγητής Πρέομπραζένσκι, κεντρικός ήρωας του έργου, κάνει ένα πείραμα: παίρνει την καρδιά ενός ανθρώπου και τη φυτεύει σε έναν σκύλο. Από το πείραμα γ...