ΚΑΛΩΣ ΗΡΘΑΤΕ ΣΤΟ MYCELIUM ART-WEB

 

Καλώς ήρθατε στο Mycelium Art-web – Διασυνδέοντας καλλιτεχνικά οικοσυστήματα. Κριτικές, θεωρία και πειραματικές διαδρομές στην τέχνη.

Η τέχνη είναι ένα μυκηλιακό δίκτυο. Ένας ιστός από διασυνδέσεις, ανταλλαγές και αλληλεπιδράσεις που αναπτύσσονται οργανικά, χωρίς ιεραρχίες, όπως και το ίδιο το Mycelium Art-web. Εδώ, η κριτική δεν είναι απλά αξιολόγηση, αλλά ένας τρόπος να αναδείξουμε τις συνδέσεις ανάμεσα στα έργα, τις ιδέες και τους δημιουργούς.


 

 Τι θα βρείτε εδώ:
💥Κριτικές παραστάσεων που φωτίζουν τις διασυνδέσεις ενός έργου πέρα από το “μου άρεσε/δεν μου άρεσε”.
💥 Θεωρητικά κείμενα που εξερευνούν τις σύγχρονες σκηνικές πρακτικές και τη σχέση θεάτρου – τεχνολογίας – κοινωνίας.
💥 Διασυνδέσεις & Δίκτυα που φέρνουν κοντά ομάδες, δημιουργούς και φεστιβάλ, ενισχύοντας τη συνεργασία και την ανταλλαγή.

🌍 Δίγλωσσο περιεχόμενο
Το Mycelium Art-web λειτουργεί τόσο στα ελληνικά όσο και στα αγγλικά, γιατί η τέχνη δεν γνωρίζει σύνορα. Μπορείτε να επιλέξετε γλώσσα μέσα από τις κατηγορίες του blog. 

📌 Μάθετε περισσότερα για μένα εδώ → Ποια είμαι
📌 For the English version, click here → About Me

📧 elena.sigma@gmail.com
📘 Facebook
📸 Instagram

Καλώς ήρθατε στο Mycelium Art-web – ας υφάνουμε μαζί ένα δίκτυο τέχνης και ανταλλαγής! ✨

Welcome to Mycelium Art-web – A Network of Artistic Exchange!

Art is a mycelial network—a web of connections, exchanges, and interactions that develop organically, without hierarchies, just like Mycelium Art-web itself. Here, criticism is not just evaluation; it is a way to highlight the connections between works, ideas, and creators.

What You Will Find Here:

💥 Performance Reviews that illuminate the interconnections of a work beyond “I liked it/I didn’t like it.”
💥 Theoretical Writings exploring contemporary performance practices and the relationship between theater, technology, and society.
💥 Connections & Networks that bring together groups, creators, and festivals, fostering collaboration and exchange.

🌍 Bilingual Content
The Mycelium Art-web operates in both Greek and English, because art knows no borders. You can select your preferred language through the blog categories.

📌 Learn more about me here → Who I Am
📌 For the English version, click here → About Me

📧 elena.sigma@gmail.com
📘 Facebook
📸 Instagram

Welcome to Mycelium Art-web—let’s weave together a network of art and exchange! ✨



Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

Η Θελεστίνα στο Βασιλικό Θέατρο – Ανώδυνη Φαντασμαγορική Πολιτικολογία ή Αντιπατριαρχική Ματιά;

Image
  Οι πρεμιέρες είναι πάντα μια μάχη. Η παράσταση δεν έχει ακόμα βρει τον παλμό της, οι ερμηνείες και το κοινό μετριούνται μεταξύ τους, το έργο παλεύει να ανασάνει μέσα στη σκηνική του υπόσταση. Κάπως έτσι ένιωσα βλέποντας την Θελεστίνα στο Βασιλικό Θέατρο: μια σκηνική σύνθεση που παλινδρομούσε ανάμεσα στην ωμή αλήθεια και την επιτήδευση, ανάμεσα στη σάρκα και τη θεωρία. Δεν μπορώ να αρνηθώ την εικαστική δύναμη της παράστασης. Ήταν μια αισθητική επίθεση – ένα μανιφέστο που αντλούσε από το γκροτέσκ, το κόμιξ, τη μετα-μπαρόκ υπερβολή. Η σκηνοθεσία είχε καταλάβει καλά πως η Θελεστίνα δεν είναι ένα αθώο έργο. Είναι ένας μηχανισμός αποδόμησης, ένα σημείο έκρηξης ανάμεσα στον έρωτα και την εξουσία, ανάμεσα στη σεξουαλικότητα και την εμπορευματοποίησή της. Όμως, η αφήγηση έμοιαζε αποσπασματική, κατακερματισμένη. Η μετάβαση από το γέλιο στον τρόμο ήταν απότομη, η φάρσα δεν οδηγούσε στην τραγωδία, αλλά έπεφτε με βία πάνω της. Υπήρχε μια αίσθηση διαρκούς ρήξης, σαν η ίδια η παράσταση να απ...
Read more

Όταν χαμήλωσε ο ουρανός του Μιχαήλ Άνθη: Δεν φώναξε. Και γι’ αυτό άκουσα.

Image
  Όταν χαμήλωσε ο ουρανός του Μιχαήλ Άνθη μια κριτική για την ενσυναίσθηση που έγινε σκηνική πράξη Δεν συμβαίνει συχνά να φεύγεις από μια παράσταση με μάτια δακρυσμένα – όχι από ευσυγκινησία ή νοσταλγία, αλλά από εκείνη τη σπάνια, σιωπηλή αναγνώριση πως κάτι αληθινό συνέβη μπροστά σου. Κάτι που δεν φώναξε, δεν εντυπωσίασε, δεν σε χειραγώγησε. Κάτι που απλώς στάθηκε. Και σε είδε. Και το είδες. Όταν χαμήλωσε ο ουρανός του Μιχαήλ Άνθη σε σκηνοθεσία Γιώργου Κιουρτσίδη είναι μια τέτοια πράξη. Τη συνιστώ ανεπιφύλακτα γιατί σμιλεύτηκε πάνω σε δύο αξίες που σπανίζουν: ενσυναίσθηση και συμπόνια. Χωρίς να τις κηρύσσει. Τις ενσαρκώνει. Είναι το δεύτερο έργο του Άνθη που βλέπω, μετά τα Άγουρα Κεράσια , και νιώθω σχεδόν ενοχή που δεν είχα βρει τον δρόμο προς τα κείμενά του νωρίτερα. Ο λόγος του στιβαρός, εσωτερικά συνεπής, ρυθμικά αλάνθαστος, με βάθος και ειλικρίνεια που δεν προσποιείται. Δεν προσφέρει εύκολες απαντήσεις, δεν ναρκώνει. Σε ταρακουνά. Και εδώ, όπως και στα Άγουρα Κεράσια...
Read more

Οι Δελφίνοι ή Καζιμίρ και Φιλιντόρ ή πολιτική αλληγορία της επιτελεσμένης κενότητας

Image
  Οι Δελφίνοι ή Καζιμίρ και Φιλιντόρ ή πολιτική αλληγορία της επιτελεσμένης κενότητας Πίσω από μια σκηνή που ανασαίνει χρόνο και βελούδο, το ΚΘΒΕ παρουσιάζει το Οι Δελφίνοι ή Καζιμίρ και Φιλιντόρ , μια θεατρική παρτίδα χωρίς σκακιέρα, σε κείμενο και σκηνοθεσία του Θωμά Μοσχόπουλου. Ένας μικρός Beckett, made in Greece – χωρίς μεταφυσικές προσδοκίες, χωρίς σωτηριολογικές εξόδους. Μια θεατρική κατασκευή από αναμονή, επανάληψη και σιωπηλό παραλογισμό. Οι δύο Δελφίνοι, Καζιμίρ και Φιλιντόρ, περιμένουν. Δεν συγκρούονται – συνομιλούν. Δεν μάχονται – εξαντλούνται. Ο αγώνας για την εξουσία δεν είναι εδώ μια δυναμική κλιμάκωσης αλλά μια επιτελεσμένη παύση. Ένα loop. Ένα glitch στο σύστημα. Κι ο μόνος σταθερός είναι ο υπηρέτης. Παρών, ακούραστος, υπενθυμιστικός. Το μέσο γίνεται σκοπός. Η γλώσσα, παιγνιώδης και αδιέξοδη, χτίζει έναν τοίχο ανάμεσα στους χαρακτήρες. Μιλούν για να επικοινωνήσουν, και η ίδια η γλώσσα τους προδίδει. Όπως στον Beckett, ο λόγος γίνεται λαβύρινθος και ο χρόνος εσω...
Read more